OKUL ÖNCESİ DÖNEMDE AKRAN İLİŞKİLERİ - Hülya Gülay

 

 

---

Oynanan ilk oyunlar, anlatılan ilk sırlar.. Bizi oyuna almadıklarındaki çaresizliğimiz… Akşam yemeği için eve çağrıldığımızda "Yarın devam ederiz.” diyerek biz olmadan oyuna devam etmelerini istemediklerimiz.. Yemek yemeğe başladığımızda da "yarınki oyunu” düşünmemiz.. Sınıfa bir gün gelmediğinde eksikliğini derinden hissettiğimiz.. Ertesi gün, görüşmediğimiz bir gün acısını daha ilk tenefüste çılgınca oynayarak çıkartmamız.. Bizim anlatmak istediklerimizin, karşımızdaki tarafından bize anlatıldığında yaşadığımız şaşkınlık.. "Halbuki ben ona anlatacaktım! Demek o da aynı sorunları yaşıyor. Aynı duyguları hissediyor!” diyerek hem sevinmemiz hem de üzülmemiz.. Biz daha anlatmadan bize anlatılan sırlar.. "Mutlaka onun fikrini almalıyım.” dediğimiz akranlarımız… Hatta "Akranım” demeyiz. "Dostum!! Arkadaşım!! Sırdaşım!!” deriz. Akranlarımız çocukluktan itibaren hayatımızda derin izler bırakmaya başlıyorlar. Onlarla yaşadıklarımız hayatımızdaki yerlerini derinleştiriyor. Küçük bir çocukken bir oyunla hayatımıza giren akranlarla yaşadıklarımız yıllar içinde değişiklik gösteriyor. Fakat bıraktıkları izlerin derinliği değişmiyor. Elinizdeki kitap, akranların öneminden yola çıkarak, yaşamın ilk yıllarındaki akran ilişkilerini değişik yönlerden tanıtmak ve konuya dikkat çekmek amacıyla hazırlanmıştır.